واقعا کی بیچارست؟ اونی که رها و آزاده؟ یا اونی که با میل و هوس جنون آمیزی که داره چیزیو اونقدر میخواد در واقع اونقدر هولشه که بخاطرش کلی و به هر شکلی که بتونه دستو پا میزنه و هر کاری برای رسیدن به هدف و خواسته خودش میکنه و به خودش یا دیگری صدمه میزنه؟ در واقع چرا باید هول چیزی بود؟
This is my personal opinion and I am not a professional film critic.
این نظر شخصی منه و من منتقد حرفه ای فیلم نیستم.
Is the feeling of happiness and joy nothing?
Is there no difference between beggary and kingship?
Are the tresses of the beloved and the neck of the beloved nothing?
Is this intoxication and anxiety during the gamble nothing?
Is it also nothing that you endured pain and suffering?
Is there nothing in the path of wisdom and knowledge you pursued?
Is there nothing that you reduced the suffering of humanity and added to human knowledge?
Khayyam, why didn't you sleep, and instead compose poetry, if all these are nothing?
"In reality, everything is not everything.
Life holds a complex mystery.
Sometimes what we see is just a point of truth,
And behind this point,
Countless hidden stories reside.
در واقع همه چیز همه چیز نیست
زندگی معمایی پیچیده دارد
گاهی آنچه می‌بینیم فقط نقطه‌ای از حقیقت است
و پشت پرده این نقطه
بی‌شمار داستان پنهان است
"This is, and there is more than this"
This exists, and there is even more than this.
Life is a continuous flow.
Our eyes see the stars in the darkness of the night,
And in the silence of the night,
Distant melodies sing to the heart.
این هست و بیش از این نیز هست
زندگی جریانی پیوسته است
چشمانمان در تاریکی شب
ستاره‌ها را می‌بینند
و در سکوت شب
نغمه‌هایی از دور دل را می‌خوانند
